χειμάζω

χειμ-άζω ([tense] fut.

A

-άσω Thphr.Sign.38

):—trans., expose to the winter cold: found only in [voice] Pass., to be exposed thereto, Hp.Vict.3.68; pass the winter, S.Fr.503;

ὅπως χειμασθῇ καὶ ἡλιωθῇ ἡ γῆ Thphr.CP3.20.7

; of trees, live through the winter, χειμασθέντα [δένδρα] Id.HP4.14.1;

χειμασθῆναι χειμῶσι ὡραίοις καὶ καλοῖς Id.CP2.1.2

.

2 intr., pass the winter, Ar.Av.1097 (lyr.), X.Oec.5.9, Isoc.7.54, etc.: of armies, go into winter quarters, Hdt.8.133, X.HG1.2.15, 3.2.1, Plb.27.18.1, etc.

II raise a storm or tempest,

θεοῦ τοιαῦτα χειμάζοντος S.OC1504

;

ὅταν χειμάζῃ ὁ θεὸς ἐν τῇ θαλάττῃ X.Oec.8.16

, cf. IG7.4255.5 (Orop.);

χειμάσει [ἡ νεφέλη] ἐφ' ἡμᾶς Plu.2.195d

: impers.,

ἐχείμαζε ἡμέρας τρεῖς

the storm continued,

Hdt.7.191

;

χειμάσει

there will be stormy weather,

Thphr.Sign.

l.c.

III c. acc., drive forth or away, of a storm, ἔξω χ. [τοὺς μύας] Id.Fr.174.7:—[voice] Pass., to be driven by a storm, overtaken by it, Th.2.25, 3.69, al.;

χειμασθεὶς ἀνέμῳ Id.8.99

;

ἐν θαλάττῃ χειμαζομένου πλοίου Pl.Ion540b

, etc.

2 metaph., toss like a storm, distress,

τόδ' αἷμα χ. πόλιν S.OT101

;

τὴν σάρκα τὸ παρὸν μόνον χειμάζειν Epicur.Fr.452

: also, annoy, vex, S.Ichn.331, Men.208, Phld.Lib.p.61 O., POsl.48.8 (i A. D.);

σφὴξ τοῖς κέντροις πλήσσων ἐχείμαζε Aesop.393

:—[voice] Pass., to be tempest-tossed, distressed, esp. of the state considered as a ship, E.Supp.269, Ar.Ra.361;

δόμων ὄλβος χειμάζεται E.Ion966

; also of single persons, κατὰ θάλασσαν χειμασθεῖσαι (as example of a ψυχικὸν πάθος) Sor.3.84; suffer grievously, A.Pr.563 (anap.), 838, S.Ph.1460 (anap.), Gorg.Pal.11, Pl.Plt.273d;

ἰσχὺς ἐν νόσῳ χειμάζεται S.Ichn. 267

;

ταῖς σαῖς ἀπειλαῖς αἷς ἐχειμάσθην Id.Ant.391

;

ἄλλῃ δ' ἐν τύχῃ χ. E.Hipp.315

;

χειμαζόμεθα . . ὑπ' ἀπορίας ἐν τοῖς νῦν λόγοις Pl.Phlb. 29b

, cf. La.194c;

ὑπό τινων PSI4.349.4

(iii B. C.);

ἐν στρατείαις ἢ νόσοις ἢ ἐν θαλάττῃ χ. Pl.Tht.170a

; of feverish patients,

χειμάζονται μάλιστα πεμπταῖοι Hp.Prog.24

.